Fuad dərs oxumağı sevmirdi. Vaxtının çoxunu futbol oynamaqla keçirirdi. Çox dəcəl oğlan idi. Topu hara gəldi çırpır, qonşuların rahatlığını pozurdu. Qonşuları Səmayə xala onun əlindən təngə gəlmişdi. Topu necə çırpmışdısa Səmayə xalagilin evlərinin damı uçmuşdu.

-Ay bala, gör neylədin? Dam uçdu e... Yağış yağsa neyləyəcəm? Vay, evimi su basacaq!

Fuad istehzayla dedi:

- Günah məndə deyil. Sənin çürük damındadı günah. Bir topla uçdu, mən neyləyim? Çürüyüb də. Mən çürük dama cavabdehəm?

Bundan qəzəblənən Səmayə xala Fuadgilə gəldi. Qapını çox döydü, açan olmadı. O biri qonşu çıxıb dedi ki, Fuadın atası da, anası da işdədir. Fuad isə top əlində istehza ilə Səmayə xalaya baxır, yenə də acı sözlərindən qalmırdı:

-Aaa, qəribə adamdı e… Mən çürük dama neyləyim axı...

Fuadın dostu Orxan onu danlamağa başladı:

- Axı Səmayə xala kimsəsiz adamdı. Niyə çürükdü, çürükdü deyib qəlbinə dəyirsən?

Fuad hirsləndi:

- Nə olsun ki, mənim zərbəmlə uçub. Sən də mənimlə oynayırdın da.

- Mən həmişə ehtiyatlı oynayıram. Bilirəm ki, qonşu evlərin pəncərəsi var, sınan şeylər var. Həmişə nəzərə alıram. Amma sən topu hara gəldi çırpırsan.

Orxan çox kədərli halda evə gəldi. Atası niyə belə kədərli olduğunu soruşanda onu ağlamaq tutdu. Əhvalatı ağlaya-ağlaya atasına danışdı.

Orxanın atası tikintidə usta işləyirdi. Ürəyiaçıq oğlunun başını tumarladı, onu bərk-bərk qucaqlayıb dedi:

-Gəl, gedək baxaq. Ağlama, mən o damı bu saat düzəldəcəyəm.

Orxan gözünün yaşını sevinə-sevinə sildi. Onlar Səmayə xalagilə yollandı. Səmayə xala yolda dayanıb uçmuş dama baxıb ağlamsınırdı. Orxanın atası Səmayə xalaya dedi:

- Qəm yemə, ay xala, gəldim düzəldim damı.

Səmayə xala karıxdı:

- Bıy, başına dönüm, a bala, nə yaxşı, nə yaxşı!

Səmayə xala sevinə-sevinə taxta qapısını açdı:

-Gəlin, a bala, gəlin.

Orxanın atası bir göz qırpımında dama qalxdı.

- Ehtiyatlı ol, başına dönüm, ehtiyatlı ol.

Orxanın atası necə çıxmışdısa, elə cəldliklə aşağı düşdü.

-Səmayə xala, 2 şifer lazımdır, bu saat alıb gəlirəm.

- Dayan, başına dönüm, pensiyamı təzə almışam, qoy pul verim.

- Yox e.. heç nə lazım deyil! - deyib sürətlə qapıdan çıxdı Nazim dayı.

Bir az keçmişdi Nazım dayı qayıdıb gəldi. Şiferi və bəzi ləvazimatları maşından düşürüb Səmayə xalanın qapısının yanına yığdı. Fuad yolla harasa gedirdi. Bu mənzərəni görüb çox pərt oldu. Gedib uzaqda dayanıb Səmayə xalagilin damında gedən işləri müşahidə eləməyə başladı. Çox pərt görünürdü. Tutduğu əməldən peşman idi. Lakin sonrakı peşmançılıq fayda verməz deyib atalar.

O gündən sonra heç kim Fuadı küçədə veyil-veyil gəzən görmədi. Məktəbdən gələn kimi bir az dincəlib dərs oxuyardı. Topla oynamağı unutmamışdı. O, öz həyətlərində oynayırdı, hərdən dostlarını da çağırar və birlikdə oynayardılar. Ən maraqlısı isə Səmayə xala ilə qarşılaşması oldu.S əmayə xalanın qabağına yüyürub əlindəki ağır zənbili aldı:

- Bıy, sənsən ay dəcəl?

- Hə mənəm? Səmayə xala. Nolar məni bağışla.

Səmayə xala əlindəki zənbili Fuada verdi:

- Can bala, bağışlayıram, əsas odu səhvini başa düşmüsən.

Fuadın sevcinin həddi-hüdudu yox idi. O sevinə-sevinə Səmayə xalagilə çatdı. Zənbili ona verib mehribanlıqla sağollaşdı.