Günlərin bir günü qazlar çəmənlikdə otlayırdılar. Sən demə tülkü pusquda durub onlara baxırmış. Birdən gördü ki, qazlardan bir az aralıda yekə bir it uzanıb mürgüləyir. Pələng adlı bu iti kənddə tanımayan yox idi.

Öz-özünə fikirləşdi: “Aha, deməli qazları qoruyan var. Bu çox pis oldu. Gərək onları elə vaxt oğurlayım ki, bu yekəpərin xəbəri olmasın.”

Tülkü bu fikirlə geriyə döndü. Amma ağappaq qazlar heç yadından çıxmırdı. Ac-acına yuvasına qayıdan tülkünün kefi yox idi. Yıxılıb yatdı ki, səhər tez açılsın.

Səhər yerindən durar-durmaz yollandı çəmənliyə. Gördü qazlar yenə sürü ilə otlayır. Pələng gözə dəymirdi. Sevincindən az qaldı atılıb-düşə. Amma özünü saxladı ki, səsinə qazlar duyuq düşər. Qəfildən qazlara hücum etdi və bala qazı götürüb qaçdı. Bir haray-həşir düşdü ki, gəl görəsən. Ana qazın fəryadı nəinki çəmənliyi, hətta yaxınlıqdakı kəndi bürüdü.

Pələng hay-küyü eşidər-eşitməz özünü yetirdi. 

- Hav, hav, hav, tez olun, deyin görum tülkü hansı tərəfə qaçdı?

Ana qaz ağlaya-ağlaya tülkünün qaçdığı səmti göstərdi. Pələng həmən səmtə doğru götürüldü.

Bir az qaçmışdı ki, uzaqdan tülkünü görüb onu haqladı:

- Burax, - deyib onun boğazından yapışdı.

Tülkü yalvarmağa başladı:

- Qələt eləmişəm.

- Nə?

- Qələt eləmişəm, bir də eləməyəcəm.

Bala qaz tülkünün qucağından yerə düşdü və çabalamağa başladı.

- Məni öldürmə. Bir də eləmərəm.

Tülkü bala qazı yaralamışdı. Yazığın qanı axırdı.

Bunu görən Pələng tülkünün boğazın daha möhkəm sıxmağa başladı.

Bala qazın tülküyə yazığı gəldi və Pələngə dedi:

- Pələng əmi, burax getsin, yazıqdı.

Pələng hirsləndi:

- Buna yazığın gəlir?

- Bəlkə balaları var?

- Hə, hə, balalarım var, - deyə tülkü yazıq görkəm aldı.

Pələng biləndə ki, tülkünün balaları var ona yazığı gəldi.

- Onda bir də belə səhvlər etmə, - deyib tülkünün boğazını buraxdı.

Bala qaz qanlı qanadını çırpa-çırpa sevinirdi. Tülkü uzaqlaşdıqca hərdən qorxa-qorxa dala baxıb yazıq baxışları ilə təşəkkür edirdi.

Pələng bala qazı qucağına alıb qanadına baxdı. Yarası çox da dərin deyildi. Rahat nəfəs alıb üz qoydu kəndin kənarına. Qazlar mat-məəttəl durub yol gözləyirdilər. Ana qaz balasını görəndə sevincindən ağladı. Bala qaz isə sevinə-sevinə gah Pələngə, gah da anasına baxırdı. Yırtıcı tülküdən qurtulmağı ona yuxu kimi gəlirdi.