Yaz fəsli gəlmişdi. Hər tərəf yaşıllığa qərq olmuşdu. Ülkərin yaşadığı evin yanında gözəl bir çəmənlik var idi. O, çəmənlikdə elə gözəl çiçəklər bitirdi ki. Bu yabanı çiçəklərin öz xüsusi ətri var idi .Ülkər tez-tez o çəmənlikdən gözəl çiçəklər dərər, gətirib evdə güldana qoyardı. Anası işdən yorğun dönərkən o çiçəkləri görər və çox sevinərdi.Sanki yorğunluğu çıxardı.

Ülkər yenə bu səhər gözəl çəmənliyə gəlmişdi. Anası üçün güllər dərəcəkdi. Çiçəklər yaşıl çəməndə göz oxşayırdı. Elə təzəcə işə başlamışdı ki gördü bir sürü qaz ona tərəf gəlir.Ana qaz lap qabaqda gəlirdi və ağzını geniş açıb fısıldayırdı. Ülkər bir anlıq duruxdu.Nə edəcəyini bilmədi. Axı durduğu yerdə qazlar niyə onun üstünə tökülsün ki.

Ana qaz açıq aydın Ülkəri dişləmək istəyirdi.

Ülkər kış-kış edib qazları qovmağa çalışırdı. Lakin ana qaz daha bərk əsəbləşib ucadan fısıldayır və az qalırdı Ülkərin ayağın dişləsin. Elə bu vaxt Şamil dayı onlara yaxınıaşıb qazları qovdu. Qazlar elə bil himə bənd imiş.Şamil dayı sanki qazları ovsunlamışdı. İki-üç dəfə kış eliyən kimi qazlar uzaqlaşdı.Ülkər həyəcanla Şamil dayıya dedi:

- Şamil dayı mən onlara heç nə etmədim amma onlar məni dişləmək istəyirdi.

Şamil dayı gülümsədi:

-Bilirəm qızım bilirəm mən hər şeyi uzaqdan görürdüm.

-Görəsən niyə üstümə cumdular axı.

Şamil dayı sözünə davam elədi:

-Onlara diqqətlə bax. Lap qabaqda gedən anadı, o birilər isə baladılar. Adətən ana qaz balaları böyüyub özü boyda olana qədər bax belə edir. Hər qaraltını təhlükə hiss edir ana qaz. Elə bilir ki kimsə balalarına xətər yetirəcək.

Ülkər maraqla Şamil dayıya qulaq asır gah da həyəcandan yerə atdığı çiçəkləri toplayırdı. Hərdən də qazlara baxırdı. Qazlar çox uzaqda idilər.Şamil dayı isə qazlar haqqında hələ də maraqlı söhbətlər edirdi. Sən demə bu qazlar elə Şamil dayıgilin imiş. Bir gün tülkü Şamil dayıgilin hininə girib qazları boğmaq istəyirmiş. Ana qaz tülkünu necə dişləyibsə o da qışqıra-qışqıra qaçıb. Ülkərin qazlara rəğbəti artdı. Xüsusilə ana qaza. Analar belədir də. Balalarından ötrü özlərini həmişə təhlükəyə atar. Ülkər bunları düşünə-duşünə öz anasına ətirli çiçəklər toplayırdı.