Biri var idi, biri yox idi. Qarlı təpələri...
Biri var idi, bir yox idi. Qonşu kəndlərin birində bağçada oyun oynamağı çox sevən Kamran adlı bir uşaq yaşayırdı. Kamran hər gün rəngarəng kəpənəklər, qızılgüllər və çiçəklər arasında qaçırdı. Təbiətlə ilk dəfə tanış olan Kamran hər dəfə sıçrayan bir qurbağa və ya otlayan bir inək gördükdə sevinərək: "Hər şey nə qədər gözəl və əyləncəlidir” -,deyə düşünürdü.
Belə günlərin birində Kamran qəflətən qarşısında bir dələ gördü və arxasınca qaçaraq gül bağçasına gəlib çıxdı. Burada çox gözəl qızılgüllər gördü. Onları biraz seyr etdikdən sonra qoparmaq istədi, ancaq barmağına bir tikan batdı. Çox ağrıyırdı. Kamran ağlamağa başladı və evinə qaçdı.
Kamranın ağladığını görən anası: “Nə oldu oğlum? Niyə ağlayırsan?”-deyə soruşdu. Kamran dedi: "Mən qızılgülü qoparmağa çalışarkən onun tikanı barmağıma batdı və indi çox ağrıyır."
Anası isə: “Oğlum biz gülləri seyr edə bilərik, amma onlar qoparılanda yox, öz budaqlarında daha gözəldirlər"-dedi.
Kamran : “Bundan sonra sənin dediklərini edəcəm, anacan”- dedi.
Anası: "O zaman de görüm, bu gün nə öyrəndin?"- deyə soruşdu.
Kamran isə "Bitki və ya heyvanları, həmçinin bütün canlıları qorumalıyıq və onları heç vaxt incitməməliyik. Canlıları incitmək gələcəkdə insanlara zərər verə bilər"- dedi.
Fikriniz
0
0