Dizartriya nitqin tələffüz tərəfinin və ni...
Biri var imiş biri yox imiş. Uzaq bir səhrada, gözəl görünüşü ilə qürur duyan bir gül var imiş.
Yeganə şikayəti isə tikanlı kaktusun yanında böyüməsi imiş. Hər gün qızılgül öz gözəl ləçəkləri ilə öyünüb, görünüşünə görə kaktusa lağ edib gülsə də, kaktus onun bu sözlərinə sakit qalırdı. Yaxınlıqdakı bütün bitkilər gülə bu hərəkətin düzgün olmadığını anlatmağa çalışsalar da, o kaktusa gülməyə davam edirdi.
Bir gün qızılgül: “Bir bu kaktusa baxın, hansı quş bunun üstünə qonsa tikanı batacaq və quşu yaralayacaq. Həm tikanlıdır, həm də zərərli.”- deyib yenə rişxənd etməyə başladı. Lakin kaktus yenə də cavab vermədi.
Bundan qısa müddət sonra qızmar bir yay gəldi, səhra həddindən artıq qurudu və bitkilər üçün su qalmadı. Qızılgül sürətlə solmağa başladı. Gözəl ləçəkləri qurumuş, təravətini itirmişdi. O, susuzluqdan öz ləçəklərini tökməyə başlamışdı.
Və birdən kaktusa dönərək bir sərçənin su içmək üçün dimdiklərini kaktusa batırdığını gördü. Gül öz etdiklərindən çox utansa da, kaktusdan bir az su istədi. Xeyirxah kaktus isə asanlıqla razılaşdı və dostluğunu əsirgəmədən hər ikisinə bu quraqlıqda kömək etdi.
Artıq qızılgül lağ etməyin pis bir xüsusiyyət olduğunu öyrəndi və bunu bir daha təkrar etmədi...
Fikriniz
0
0