Biri var imiş, biri yox imiş. Bir bostanda balaca bir kirpi balası yaşayırmış. Kirpi balasının ən böyük arzusu dünyanı gəzmək imiş.

Bir gün o bu xəyalını anasına deyir :

- Ana, dünyanı gəzmək istəyirəm. Bütün meşələri görmək istəyirəm. Bu mənim ən böyük arzumdur.

Anası:

- Əlbəttə, bu xəyalı gerçəkləşdirə bilərsən. Ancaq bunun üçün böyüməlisən. Məktəbi bitirməlisən. O vaxta qədər səyahət etmək istədiyin meşələr haqqında məlumat toplamalısan – deyir.

Kirpi balası anasının verdiyi tövsiyələrə görə çox sevinir. İlk olaraq məktəbə başlayır və çox uğurlu şagird olur. Kitab oxuyub, görmək istədiyi ölkələr, meşələr haqqında məlumat toplayır.

İllər keçir və kirpi balası böyüyür. Artıq səyahət etməyin vaxtının gəldiyini düşünür. Anasına:

- Ana, məktəbimi bitirdim və artıq böyümüşəm. İcazə versən, xəyalımı gerçəkləşdirmək istəyirəm dedi. Anası da kirpinin gözlərindən öpür, səyahət etməsinə icazə verir. Kirpi hazırlıqlarını tamamlayır və yola çıxır. Az gedir, üz gedir, dərə-təpə düz gedir və bütün dünyanı gəzir.

Ancaq yenə də anası və evi üçün darıxır. Getdiyi yerdən anasına bir məktub göndərir və anası çox xoşbəxt olur.

"Anam üçün o qədər darıxmışam kii. Onu görsəm, qucaqlasam” deyə düşünür və gördüklərini dostlarına danışmaq istəyirdi. Qərar verir ki, öz evinə, öz meşəsinə qayıtsın. Hazırlıqlarını görür və yola düşür.

Bir neçə gün sonra evinə çatır. Anası oğlunu qarşısında görəndə çox sevinir. Onu qucaqlayır. Oğlunun gəzdiyi yerlərin macəralarını dinləyir. Onun xoşbəxt olduğunu görəndə daha da xoşbəxt olur.

Və beləliklə, kirpi dünyanın harasına getsə də öz evinin dünyanın ən gözəl yeri olduğuna əmin oldu.