Biri var idi, biri yox idi. Uzaq ellərin birində bir-birindən cəsur qurdların dırmandığı "Böyük təpə" adlanan bir təpə var idi. 

Qurdlar bütün həyatlarını bu təpəyə dırmaşıb, zirvəyə çatmağa çalışaraq keçirirdilər.

Bəzi qurdlar sürətlə, bəziləri isə yavaş-yavaş irəli gedirdi. Xüsusilə, bir qurd çox yavaş idi. O dırmaşanda bütün digər qurdlar onu ötüb keçirdi. Onların yanından belə sürətlə ötüb keçməsini izləmək onun üçün çətin idi. O, özünü dünyanın ən pis alpinisti kimi hiss edirdi. Bəzi qurdlar ona lağ edir, bəziləri isə dırmaşmaqda kömək etmək istəyirdi, lakin o köməyə icazə vermirdi. 

Yer sürüşkən olduğu üçün yağış yağanda təpəyə qalxmaq daha da çətinləşirdi. Bəzən o elə hiss edirdi ki, yağış onun üzərinə yağır. Yağışlı günlərdə iləri getsə belə yenə yerində saydığını, heç tərpənmədiyini hiss edirdi.

Günlərin birində ondan daha yavaş dırmaşan başqa bir qurdla qarşılaşdı. O, daha yavaş olan qurda dırmaşmağa kömək etdi.

"Təşəkkür edirəm" - dedi daha yavaş olan qurd. O da cavabında "Xoş gəldiniz! Yavaş qalxdığım üçün başqa heç kimə kömək edə bilməzdim." - dedi.

"Yavaş?" – deyə daha yavaş olan qurd soruşdu.

O isə: “Əlbəttə. Mən hər zaman digər qurdların yanımdan keçməyini izləyirəm”.

Daha yavaş qurd:  "Yavaş və ya sürətli olduğunu bilmirəm, amma bir onu bilirəm ki, sən mənə kömək etdin və hələ də əzmlə dırmaşırsan."

Yavaş qurd daha yavaş olan qurdla vidalaşdı və dırmaşmağa davam etdi.

Qurd “Hələ də əzmlə dırmaşırsan” sözünü ağlından keçirdi. 

"Bu doğrudur." deyə düşündü və gülümsədi.

Beləliklə, qurd havanın sakit və ya yağışlı olmasına baxmadan, hətta qar yağanda belə dırmaşmağa davam etdi. Qalxmağa davam etdikcə daha da cəsarətlənir, sürətlənir və özünü güclü hiss edirdi. 

O, gah digər qurdların yanından keçir, gah da onun yanından keçirdilər. Lakin, o artıq bunu önəmsəmirdi. O, hətta bəzi qurdların artıq dırmaşmadığının da fərqində idi. 

Bəziləri nə qədər irəli getdiklərindən məmnun olduqları üçün dayanır, digərləri isə daha dırmaşmaq istəmədikləri üçün dayanırdılar.

Qurdun təpənin zirvəsinə çata bilməyəcəyini düşündüyü vaxtlar yenə də olurdu, lakin kömək etdiyi qurdun sözləri onun yadına düşür və daha da həvəslə, dayanmadan dırmaşmağa davam edirdi. 

Əzmlə və cəsarətlə...

Bəs sən necə düşünürsən, əziz dost? Qurd sonda zirvəyə çatdı? Və ya onun üçün əsl uğur zirvəyə çatmaqda idi?

SON!