Uşaqlar analarından sevgi və etibarı, ataları ilə ünsiyyət qurmağı, yəni qaydalara riayət etməyi, problemləri paylaşmağı və həll etməyi öyrənirlər. Ata övladı ilə münasibətdə nə qədər fəal olarsa, uşaq başqalarının varlığını qəbul etməyi bir o qədər tez öyrənir. Bu, sosiallaşmanı, yəni digər insanların varlığını qəbul etməyi və ünsiyyət bacarıqlarını təmin edir. Ata sevgisi və etibarı övladın özünü psixoloji cəhətdən daha güclü hiss etməsinə səbəb olur. Bu, onun həyatda qarşılaşdığı problemlərin öhdəsindən daha yaxşı gəlmək qabiliyyətinə töhfə verir.

Ancaq çox vaxt atalar doğuşdan sonrakı dövrdə körpələri ilə ünsiyyətdə arxa planda qalırlar. Bununla belə, uşağın ata ilə təkbətək münasibət qurması və onun yanında olması lazımdır.

Ata və uşaq arasında ünsiyyətin və paylaşmanın əsasları nə qədər tez qoyulsa, bir o qədər güclü və təsirli olar. Oğlanlar xüsusilə ataları ilə eyniləşdiklərindən uşaqlar ataları ilə təkbətək vaxt keçirməkdən çox şey qazanırlar. Uşaqla ata arasındakı münasibət və ünsiyyət vaxt, səy tələb edir. Körpənin körpəlikdən baxımında rol almaq, körpə ilə danışmaq, onu gəzintiyə və ya parka aparmaq kimi təməl addımlardan başlamaq lazımdır. Daha sonra körpə böyüdükcə və fərdi bacarıqları inkişaf etdikcə birlikdə edilə biləcək fəaliyyətlər də tədricən artacaq. Bir müddət sonra ata və uşaq arasındakı ünsiyyət artacaq, ortaq maraqlar isə əlaqəni gücləndirəcək.

Klinik psixoloq, psixoterapevt

Rövşən Nəcəfov